Dungeonrpg.fora.pl

Thamior Siannodel

Thamior schylił się do Evans i owiedział: Wreszcie poszedł. Chwilami jest całkiem fajny, ale czasem to mnie denerwuje. Uśmiechnął się. Chciałabyś poznać moją historię? - zapytał.

Elminster

Mam nadzieję, że zjawi się ten bard niedługo bo mi się nudzi - powiedziała nagle postać, stojojąca w roku karczmy, której wcześniej niedostrzegliście Smile

Thamior Siannodel

Henet, nie strasz mnie! Chyba nie podsłuchiwałeś? - spytał Thamior podejrzliwie i z prawie niewidocznym rumieńcem na twarzy. A tak w ogóle, to kiedy się zjawiłeś? - spytał. Mogłeś przynajmniej komuś powiedzieć, że jesteś. - dodał z wyrzutem.

Durin

Po chwili do karczmy kaczkowatym chodem wszedł Durin ciagnąc za sobą barda.

To przez ciebie ten pies mnie w d*pę ugryzł, teraz graj!
Powiedziałem przepraszam!
Mało! Graj!

Po chwili bard zaczął grać a Durin zbliżył się do stolika. Ponownie wepchnął się obok Thamiora, sturchnął go i rzucił znaczące spojżenie jakby chciał powiedzieć Jak tam podryw??. Thamior z niezbyt uradowaną miną wskazał Heneta.

Witaj Henet!-krzyknął Durin-Co u ciebie?? Kiedy wróciłeś?? I jak tam "twoja historia" Thamiorze?? No znowu się rozgadałem, już jestem cicho

Elminster

Nie jest w moim zwyczaju być w centrum uwagi, toteż zwykle siedzę cicho, a co do mojej obecności, może coś porobimy?? Barmanie daj tu piwo

Evans

Evans popatrzała w stronę wychodzącego krasnoluda i nagle ną olśniło.

A, Durin! No przecie, że Cię widzę! Tylko Wy, zacni panowie, tak szybko piszecie, że nie nadążam...

Tutaj spuściła wzrok i nagle posmutniała.

Wiesz, on ,mnie chyba nie lubi... Ale w suymie to mu się nie dziwię, mieszaniec, były paladyn, naiwny, nieokrzesany prostak... Nawet Sylfil miała mnie dość i wyjechała razem z harcerzami...

Mówiąc te słowa w jej srebnych oczach zaszkliły się łzy. Unikała spojrzania elfa, i nawet nie chciała spojrzeć w stronę tajemniczego mędrca, stojącego w rogu sali.

Ty też wkrótce się mną znudisz, Thamiorze... Nie będę się złościć, jak w końcu mnie zostawisz...

Po bladych policzkach zaczęły spływać dwa wielke eodospady.

I... i... i mu się nie podobają moje relacje z Faerunuuu...!

Elminster

A więc znasz naszą bardkę dokładniej mam rozumieć??

Durin

Że niby ja cię nielubię?? No dajże spokój. Jak takiej miłe kozy nielubić, jakby to powiedział Zagłoba, o którym niedawno czytałem. No już przestań beczeć. No cichaj. Ten Lipton dla ciebie znalazłem, czy jak to sie nazywało

Tu wyjął małą torebeczkę i podał ją Evansterze.

No to zaczynajcie opowiadać swoje historie bo chyba od tego nieucieknę.

Thamior Siannodel

Evans, nie mów tak. Podoba mu się to, tylko jest po prostu zajęty własnymi myślami. - rzekł Thamior, po czym nachylił się do ucha półelfki i szepnął: I byłbym głupcem, gdybym cię zostawił. A teraz już nie płacz, proszę cię. Sprawiasz mi tym smutek. Elf wrócił na swoje miejsce. Wyglądał na naprawdę zasmuconego.

Elminster

Widzę, że atmosfera stała się ponura, jak na pogrzebie. Weselcie się ludzie!! Gdzie jesst ta bardka?? Z chęcią bym jej posłuchał

Evans

Evans od razu sie uspokaja i na jej twarzy zakwita wielki, promienny uśmiech.

Ach, toż to Niebiański Ly'pton jest! Dzięki, Ci, zacny Durinie

Tu nachyla się i delikatnie całuje krasnoluda w czoło.

Ano znam Sylfil, znam. Ale co tam, Thamiorze, zaczniesz w końcu?

Dziewczyna usadowiła się wygodnie, zupełnie nie rozuumiejąc, dlaczego elf zrobił się cały czerwony...?

Durin

Znowu uszu nieumyłeś??? Grała przed chwilą i chyba zwiała... co ja gadam?? To był bard!!!! Henet nie wiem czy ty jesteś czarodziejem czy kim, ale chyba tylko miagai ci pomoze. Może do tego Liptona przynieść wrzątku??

Thamior Siannodel

Thamior spojrzał zdziwony na Heneta: Jaka bardka? Sylfil? Przecież jej nie ma! No tak, zapomniałem. Ty nic nie wiesz... - Thamior opowiedział Henetowi całą historię.

Elminster

Przepraszam, ale myślałem o sprawach wysokiej wagi i nie przywiązywałem zbytniej uwagi do tego o czym tu rozprawiacie

Thamior Siannodel

O jakich sprawach myślałeś? Tu nie ma nic do myślenia! - Thamior zaśmiał się, widząc twarz Heneta. Żartowalem, żartowałem. - dodał.

Elminster

Wy elfy postrzegacie świat inaczej niż ludzie. Wasze życie jest długie i nie przejmujecie się przyszłością.

Evans

Thamiorze, zacznij w końcu, bo ja za godzinę muszę wyjść, i wrócę dopiero po południu...!

Elminster

Sam chętnie bym tę historię usłyszał. Co do mnie to jestem raczej wojownikiem, choć już starym

Thamior Siannodel

Dobrze, już dobrze, ja też muszę się streszczać i też będę dopiero popołudniu. A więc tak:

70 lat temu byłem jeszcze tropicielem, jednym z najlepszych elfickich tropicieli. Potem zdecydowałem się (za sprawą dawnego nauczyciela) na drogę mistycznego łucznika. Thamior widząc że jego towarzysze nie wiedzą nic o mistycznym łuczniku, powiedział: Mistyczny łucznik to taka osoba, która służy w elitarnych oddziałach elfickich władców. Jest niezrównanym strzelcem. Żaden inny łucznik nie może się równać z mistycznym łucznikiem. Tak więc służyłem w najlepszym elfickim oddziale. Byłem także najlepszym mistycznym łucznikiem. Jako pierwszy posiadłem sekret zabójczej strzały, która wystrzelona może zabić każdego wroga. I wtedy się zakochałem... - elf odwrócił wzrok. Po dłuższej chwili zaczął dopiero opowiadać: Antinua Meliamne była moją rywalką w oddziale. Oprócz mnie przewyższała wszystkich. Nie minął rok od naszego pierwszego spotkania, a już byliśmy parą. Jednakże podczas wojny z demonami o nasz las zdarzył się wypadek i ona... ona zginęła...[/i] - Thamior urwał i zasłonił twarz ręką. Widać było cieknące łzy Elf nie był już dalej w stanie opowiadać.

Evans

Evans myśli przez chwilę, po czym powoli podchodzi podchodzi do Thamiora i nieśmiało go przytula.

Już dobrze... Nie płacz. Przcież... Tu zczisza głos tak, żeby usłyszł ja tylko elf Przecież... jestem... jeszcze ja...? Zawstydzona tym, że powiedziała chyba trochę za dużo cofa się.

A dyć Maryjko! Jestem pewna, że Twoja dziewczyna nie chciała by, żebyś płakał. Ciesz się życiem! Nie płacz juz, chcesz trochę Niebiańskiego Ly'ptona...?

Elminster

Henet lekko uśmiecha się widząc Evans i Thamiora. Wspaniale do siebie pasują powiedział do siebie

Thamior Siannodel

Elf otarł łzy i uśmiechnął się. Tak, chętnie bym się napił. Nachylił się się do elfki i szepnął: Tak, jeszcze jesteś ty. Nie wstydź się, to prawda. Chyba miałaś już iść, prawda? Mogę cię zatem odprowadzić do domu? - zmienił temat Thamior.

Elminster

(henet podchodzi do barmana) Ech, daj pan jescze jedno piwo. (siada sam przy stoliku i powoli sączy trunek)

Thamior Siannodel

Co jest? Niedobrze ci? - Thamior przestał szepczeć do Evans i spytał żartobliwie Heneta.

Elminster

Ależ nie, piwo z tej karczmy jest świetne, więc nie widzę powodu. Nie chcę wam przeszkadzać Smile